Μικρές Οδηγίες
1. Σε κάθε βήμα προσπαθείτε να σηκώνετε τα δάκτυλα των ποδιών.
2. Αυξήστε ελαφρά την απόσταση μεταξύ των ποδιών σας για καλύτερη ευστάθεια.
3. Προσπαθείτε να στρίβετε βηματίζοντας και έχοντας τα πόδια σε κάποια απόσταση μεταξύ τους. Ποτέ μη στηρίζεστε στο ένα πόδι για να στρίψετε.
4. Εξασκηθείτε στα «στενόχωρα» αλλά γνωστά μέρη του σπιτιού σας για να ξεπεράσετε την φοβία αυτού του είδους.
5. Κάντε μετα προσοχής, ασκήσεις ισορροπίας μεταφέροντας το σώμα μπρός-πίσω, δεξιά-αριστερά ενώ στέκεστε όρθιοι για 5 λεπτά αρκετές φορές την ημέρα.
6. Αν θεωρείται ότι χάνετε την ισορροπία σας μη σκεφτείτε ότι θα υπάρχει κάποιος τοίχος εκεί κοντά για να κρατηθείτε, διατηρείστε την ψυχραιμία σας και βασιστείτε στο σώμα σας που το έχετε εξασκήσει για το λόγο αυτό.
7. Ψυχραιμία χρειάζεται και στην περίπτωση που αισθανθείτε ότι τα πόδια «κολάνε» στο πάτωμα και δεν μπορείτε να βηματίσετε. Σηκώστε τα δάκτυλα των ποδιών για να ξεπεράσετε τον μυικό σπασμό και έτσι θα μπορέσετε να ξεκινήσετε.
8. Προσπαθείστε να βαδίζεται με την φυσιολογική αιώρηση των χεριών. Με τον τρόπο αυτό το βάδισμα γίνεται πιο ξεκούραστο και το σώμα χαλαρότερο.
9. Στην πολυθρόνα (όχι πολύ χαμηλή) προσπαθείστε να σηκώνεστε με ταχύτητα αλλά να κάθεστε όσο γίνετε πιο αργά και σίγουρα στηριζόμενοι στα «μπράτσα» αυτής.
10. Μη «παρασύρεστε» από τον στόχο. Για να καθήσετε σε μία πολυθρόνα που είναι αρκετά βήματα μακρυά πρέπει πρώτα να φτάσετε κοντά της.
11. Διορθώνετε συχνά την στάση του σώματος, στην όρθια στάση ακουμπόντας με την πλάτη, τους γλουτούς και τις πτέρνες στον τοίχο, ελέγξτε την στάση του σώματος μπροστά στον καθρέφτη και εξασκηθείτε να την διατηρήσετε και κατά την βάδιση.
12. Διορθώνετε συχνά την στάση του σώματος και όταν κάθεστε. Διαλέξτε πολυθρόνα με επένδυση καθίσματος τέτοια ώστε να μην «γλυστράτε».
13. Εξασκηθείτε επανειλλημένα σε κάθε δραστηριότητα που σας φαίνεται δύσκολη. Μετά από συχνή άσκηση γίνεται ευκολότερη.

Ασκήσεις για τη δυσκαμψία και τα προβλήματα στη στάση
1. Σταθείτε 20 εκατοστά μπροστά από το τοίχο, ανασηκώστε τους βραχίωνες και προσπαθείστε να φτάσετε όσο γίνεται υψηλότερα προς την κορυφή του τοίχου. Γύρετε μπροστά και τεντωθείτε.
2. Ακουμπείστε στον τοίχο με την πλάτη, ανασηκώστε εναλλάξ τα πόδια όσο γίνεται υψηλότερα με τα γόνατα σε κάμψη, όπως το “σημειωτόν”.
3. Κρατηθείτε από κάπου σταθερά και προσπαθείστε να κάνετε ένα βαθύ κάθισμα
4. Καθίστε σε μία καρέκλα με όρθια πλάτη, βάλτε τα χέρια σας και φέρτε τους ώμους όσο πιό πίσω γίνεται, σηκώστε το κεφάλι ψηλά και κοιτάξτε το ταβάνι.
5. Καθήμενοι στην ίδια καρέκλα, κρατήστε τα άκρα ένος κονταριού σκούπας και προσπαθείστε να τα σηκώσετε πάνω από το κεφάλι σας μέχρι να το φέρεται πίσω από αυτό. Κρατήστε κεφάλι και ώμους όσο πιο ανασηκωμένα γίνεται.
6. Καθισμένοι και πάλι τοποθετήστε το ένα πόδι σε μία άλλη καρέκλα και πιέστε το γόνατο να ισιώσει. Μείνετε έτσι 15 λεπτά. Κάντε το ίδιο και με τα δύο πόδια.
7. Καθισμένοι στην καρέκλα, σταυρώστε τα χέρια μπροστά απο τα γόνατα και προσπαθείστε να τα σηκώσετε φέρνοντας αυτά προς το στήθος.
8. Ξαπλώστε στο πάτωμα ανάσκελα, ισιώστε την πλάτη σας και προσπαθείστε να πιέσετε όλο το σώμα σας στο πάτωμα για να ισιώσει όσο πιο πολύ γίνεται (να ακουμπάει εξ ολοκλήρου την επιφάνεια). Στη θέση αυτή φέρτε το κεφάλι σας πολύ δεξιά και κατόπιν τελείως αριστερά.
9. Τώρα ξαπλώστε με την κοιλιά και φέρτε τα χέρια πίσω από το σώμα και προσπαθείστε να κοιτάξετε το ταβάνι, προσπαθώντας να σηκώσετε το στήθος από το πάτωμα. Φέρτε τα πόδια πάνω κάτω όπως στο κολύμπι, στρίψτε το κεφάλι από δεξιά προς τ’αριστερά και αντίθετα.

Τεχνική Αλεξάντερ
“Αξιοποιώντας την Τεχνική Αλεξάντερ σαν μια εναλλακτική θεραπεία στα πλαίσια της ατομικής φροντίδας για τους ασθενείς της νόσου Πάρκινσον” της Diane Young
Η Τεχνική Αλεξάντερ (από εδώ και πέρα Τ.Α.) είναι μια πρακτική μέθοδος η οποία απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο και μεταξύ άλλων επιλαμβάνεται της χρόνιας υπερβάλουσας μυικής έντασης και σφιξίματος που συχνότατα συναντάμε στο ανθρώπινο σώμα. Η μείωση των παραπάνω επιτυγχάνεται μέσω επανεκπαίδευσης και αλλαγής του τρόπου με τον οποίο ο εκπαιδευόμενος στην τεχνική αντιλαμβάνεται, ελέγχει και τελικά εκτελεί κάθε κίνηση του. Πιο συγκεκριμένα, στοχεύει στην απομάκρυνση από τον παλιό και λανθασμένο τρόπο κίνησης που συναντάμε στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και στην προοδευτική μετάβαση σε έναν νέο, πιο ελεύθερο και ανεμπόδιστο. Ο πιστοποιημένος εκπαιδευτής της Τ.Α. (αξίζει να σημειωθεί ότι απαιτούνται 1.600 ώρες φοίτησης-εκπαίδευσης σε απόλυτα εξειδικευμένες σχολές προκειμένου κάποιος να πιστοποιηθεί από τους διεθνείς εποπτικούς φορείς της Τ.Α. ως εκπαιδευτής) καθοδηγεί τον μαθητή-εκπαιδευόμενο με προφορικές οδηγίες αλλά και αγγίζοντάς τον με τα χέρια του με πολυ συγκεκριμένο τρόπο. Στόχος του είναι να αλλάξει προοδευτικά τον παλιό και να ενθαρρύνει ένα νέο τρόπο εκτέλεσης ενός ευρύτατου φάσματος κινήσεων και δραστηριοτήτων, από τις απόλυτα φυσικές π.χ. αναπνοή, τις πολύ απλές, καθημερινές (π.χ. κάθισμα σε μια καρέκλα, περπάτημα) μέχρι τις πιο πολύπλοκες και εξειδικευμένες (π.χ. παίξιμο μουσικού οργάνου, χορός, αθλητική δραστηριότητα). Αυτό επιτυγχάνεται αποβάλλοντας κάθε μορφή περιττής μυϊκής έντασης και σφιξίματος που όχι μόνο δε διευκολύνουν αλλά αντίθετα δυσχεραίνουν την κίνηση. Από τον Απρίλιο του 2006 η Τ.Α. αποτελεί και επίσημα μια επιπλέον επιλογή στο οπλοστάσιο των ασθενών της νόσου Πάρκινσον στις ΗΠΑ. Η Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας αναφέρεται στην Τ.Α. ως αποτελεσματική εναλλακτική θεραπεία για τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν θέματα ισορροπίας, ομιλίας, τρόμου (tremor) και ανησυχίας (anxiety).
Αυτό προκύπτει από μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, «Randomized controlled trial of the A.T. for the idiopathic Parkinson’s Disease”, C.Stalibrass, Sissons, and Chalmers; Clinical Rehabilitation, Vol. 16, No. 7, 695-708 (2002). Η εξέλιξη της νόσου σε βάθος χρόνου δυσχεραίνει την εκτέλεση ακόμα και των πιο συνηθισμένων καθημερινών κινήσεων και δραστηριοτήτων. Το περπάτημα, το κάθισμα σε μια καρέκλα και το να φορέσει κανείς τα παπούτσια του, που για τους μη πάσχοντες θεωρούνται δεδομένα και απλά, μπορεί για τον παρκινσονικό ασθενή σε προχωρημένη φάση της νόσου να φαίνονται βουνό, να απαιτούν σημαντική προσπάθεια σωματική και πνευματική. Όμοια, η προσωπική υγειινή και η ένδυση μπορεί από ένα σημείο και μετά να απαιτούν πάρα πολλές ώρες. Ο εκπαιδευτής της Τ.Α. θα εκτιμήσει αυτές τις, κατ’ευφημισμό πλέον, ονομαζόμενες απλές δραστηριότητες με ιδιαίτερη προσοχή, προσεγγίζοντας συστηματικά κάθε επιλογή κίνησης του ασθενή και θα στοχεύσει στην εκπαίδευσή του σε νέους τρόπους εκτέλεσης αυτών των κινήσεων.