Χειρουργική Αντιμετώπιση
Υπάρχει όμως χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον; Ποιοί ασθενείς θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι; Τι είδους επέμβαση γίνεται; Τι να προσδοκούμε μελλοντικά;
Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου έχει τις αρχές της στην δεκαετία του 1930, αλλά μετά την ανακάλυψη της λεβοντόπα περιορίστηκε πολύ. Σήμερα με την αποκτηθείσα γνώση και τεχνολογία έχει εξελιχθεί πάρα πολύ, αλλά δεν παύουν να διατυπώνονται αντικρουόμενες απόψεις για την σκοπιμότητα και αποτελεσματικότητα των διαφόρων τεχνικών που χρησιμοποιούνται. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να αρχίσει κάποιος να προσεγγίζει την πιθανότητα να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση είναι η αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής, η νεαρά ηλικία, η εντόπιση του παρκινσονισμού πολύ περισσότερο στη μία πλευρά του σώματος, οι σοβαρές κινητικές διακυμάνσεις, ή ο τρόμος κλπ.
Οι τεχνικές επέμβασης περιλαμβάνουν την πρόκληση βλαβών σε επακριβώς επιλεγμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν ενδιάμεσους ή τελικούς “σταθμούς” του νευρικού κυκλώματος που ευθύνεται για την νόσο. Άλλες μέθοδοι είναι ο χρόνιος ηλεκτρικός ερεθισμός των ανωτέρω περιοχών με εμφυτευμένα ηλεκτρόδια και οι λιγώτερο δημοφιλείς μεταμοσχεύσεις στον εγκέφαλο ιστού από τα επινεφρίδια του ιδίου ατόμου, ή εμβρυικού νευρικού ιστού. Πολλές μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη στον τομέα αυτό και άλλες νέες θεραπευτικές τεχνικές δοκιμάζονται με στόχο το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Η διερεύνηση του γενετικού υποστρώματος της νόσου και η γονιδιακή θεραπεία στο πεδίο αυτό υπόσχονται πολλά στο μέλλον. Πειράματα με ιούς που μεταφέρουν γενετικές πληροφορίες στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα την παραγωγή κυτταροπροστατευτικών ουσιών, βρίσκονται επίσης σε εξέλιξη.